Mijn hele studerende en werkende leven heb ik - net als iedereen - discussies met collega's, vrienden en naaste familie over vanallesennogwat. Vaak lopen de emoties op (met name als de onderwerpen dichter bij het hart komen ;-) En vaak komt het neer op zoals Cor van der Laak zo treffend zei - 'van die dingen ja, van die dingen'. En zoals van Kooten en de Bie later nog treffender in 'Keek op de Week' aan de kaak wisten te stellen. In mijn blog wil ik 'van die dingen ja, van die dingen' - alledaagse zaken die we voor vanzelfsprekend aannemen maar zijn ze dat ook als je er anders naar kijkt - eens belichten.
Je zou het als de stukje van Youp kunnen zien. Heel vermakelijk maar als je hier te veel van leest dan vraag je je onvermijdelijk af wat je dan wel mag volgens Youp ....Ik zou dergelijke stukjes willen schrijven maar met een oplossing (niet alleen maar dat negatieve). Laten we eens werken aan de oplossingen.
Goed, je weet ondertussen wat mijn bedoeling is met deze blog. Rest mij nog de voorstelronde te doen (en meteen het eerste onderwerp maar aan te snijden).
Ik ben een midlife crisis gepasseerde man die (tot zijn grote schrik) al mid veertig is en aangesproken wordt met 'meneer'. Ik werk bij een grote firma in het oosten van het land en verdien mijn salaris in een 40 urige werkweek. Van dit salaris betaal ik beestachtig veel aan belasting en allerlei sociale premies en van het bedrag dat ik netto overhoud maak ik de helft over aan alimentatie (waarvan ik overigens een deel kan declareren aan de belasting). Wat ik besluit uit te geven van de andere netto-helft betaal ik 20% belasting (BTW).
Vergis je niet, ik vind het prima om belasting, alimentatie, etc te betalen maar ik maak me een beetje bezorgd over hoe dit land leeft. Men gooit het geld met bakken het kanaal in en in de tussentijd staat 'de bezuiniging' hoog op de politieke agenda. Er wordt al aangekondigd dat de troonrede een negatieve tendens zal hebben. Akkoord, we moeten besparen. Maar laten we dan wat creatiever worden dan de standaard besparingen die we tot nu toe kunnen bedenken.
Nederland wordt opgevoed met postbus 51 boodschappen als 'ga geen schulden aan', 'spaar', 'denk aan uw toekomst', 'kijk uit met beleggingen', 'kijk uit met vuurwerk, 'kijk uit in het verkeer', 'kijk uit bij het oversteken' en 'kijk uit met festivals' kunnen we volgende week verwachten. Behalve dat het belerend is had ik hierbij een zekere voorbeeldfunctie verwacht van het land zelf. Hoe gaat Nederland (als land) om met de eerste vier punten (schulden, spaar, toekomst, beleggingen)? Misschien moeten we als land eens een stap op de plaats maken, teruggaan naar 'wat willen we nu eigenlijk?' en dan eens gaan kijken naar 'wat kunnen we eigenlijk?' We zijn (zoals ik het noem) hysterisch gegroeid naar een ontzettend complexe maatschappij waarin de gemiddelde Nederlander de weg allang kwijt is (ik tenminste wel).
Tot zover de voorstellingsronde. Mocht je commentaar hebben reageer gerust. Ik ben reuze benieuwd naar andere meningen op dit vlak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten