Sinds zo'n acht jaar ben ik bloeddonor (of is het negen?). Als man wordt ik om de drie maanden opgeroepen om een halve liter bloed af te staan hier bij Sanquin in Hengelo. Om eerlijk te zijn doe ik het niet omdat ik zo'n sociaal type ben of omdat ik vind dat je dit voor de medemens moet doen. Ik doe het meer omdat dan voor relatief weinig inspanning (en zonder nadelige effecten) op regelmatige momenten mijn algemene gesteldheid getoetst wordt. Van heel dichtbij weet ik hoe desastreus het (voor lange tijd) hebben van een hoge bloeddruk kan zijn.
Maar nu twijfel ik blijkbaar of ik moet doorgaan met het doneren van bloed? Heeft u het ook gelezen: Een kwart van de Nederlandse bloeddonoren overweegt om te stoppen met bloed geven. Zij willen daarmee protesteren tegen de hoge salarissen van de bestuurders van de landelijke bloedbank Sanquin.? Ik had er nooit bij stilgestaan dat er mensen in de Sanquin organisatie zitten die meer dan 250.000 euro per jaar verdienen. Ja u leest het goed, 250 duizend euro's. Ongelofelijk!
Maar wat doe ik met deze informatie? Hoor ik dan bij die 25% die twijfelt (ik ben nooit gevraagd)? Om eerlijk te zijn twijfelde ik al eens eerder maar dat was meer omdat de wachttijden te lang waren, ik 'fout' geprikt werd of omdat onlangs de heerlijke beschuitjes met een dikke plak kaas vervangen werden door droge, voorverpakte industriebroodjes. Kleine dingen (de wachttijd is niet langer dan bij de dokter en de mensen zijn aardig). Persoonlijk heb ik niet de indruk dat (in Hengelo) veelverdieners werken bij de bloedbank. En het kopje koffie en het industriebroodje krijg ik van een vrijwilligster.
Hetzelfde artikel besluit met "De Landelijke Vereniging van Bloed- en Plasmadonoren (LVB) overweegt bloeddonoren te adviseren om tijdelijk geen bloed te geven." Maar hoge salarissen voor bestuursleden verandert in wezen niks aan mijn situatie. Ook blijft mijn gedoneerde bloed behouden voor de mensen die het nodig hebben. Wat is dan de relatie tussen hoge salarissen aan de ene kant en het al dan niet doneren aan de andere kant?
Al met al is het gedoe met de salarissen een zaak die binnen de organisatie gehouden moet worden en niet breed uitgemeten hoeft te worden in de kranten / media. Het doet het behouden en werven van de broodnodige doneren zeker geen goed.
zondag 28 augustus 2011
woensdag 24 augustus 2011
Mannenpraat (herentoiletten)
Eén van de dingen die ik me (als man) toch afvraag is hoe de damestoiletten er uit zien aan het eind van de dag? Ik werk bij een technisch bedrijf en er werken dus voornamelijk mannen (helaas een feit). Om even het beeld te schetsen: het herentoilet in ons gebouw bevat zo'n 8 closetpotten (voor de grote boodschap dus) en 6 urinoirs. Mijn vrouw (werkt bij hetzelfde bedrijf) heeft een toilet voor zich alleen (met 2 closetpotten) en zij vindt het - bij wijze van spreken - al vervelend als iemand anders gebruik maakt van haar toilet.
Wel dames ik kan u zeggen dat, bij 'ons' kerels het toilet een puinhoop is. Bijna standaard is dat niet of nauwelijks doorgetrokken wordt zodat de pisbakken (in de vorige alinea nog urinoirs) een gele inhoud hebben ('s morgen iets donkerder dan in de middag) en er dikwijls diverse schaamharen (en andere ongedefinieerde dingen) op het mooie witte porselein liggen. De closetpotten vertonen remsporen in allerlei bruine kleurnuances (ondanks de standaard pleeborstel waarmee ieder toilet uitgerust is). Daar komt bij dat sommige mannen moeite schijnen te hebben met het sluiten van een deur. Dus bij voorkeur laten 'we' de deur open nadat we de bruine beer verzopen hebben. Wel zo prettig dan kunnen andere toiletbezoekers ook genieten van de 'eau de toilette' (ik vroeg me al af waar deze naam vandaan kwam). Hoe zouden de heren dit thuis doen?
Ik heb er eens op gelet en gemiddeld staan er zo'n 4 deuren open. Daar ga ik dus niet naar binnen! Ik geef de toiletten een cijfer, hoe hoger hoe slechter. Moet ik een kleine boodschap dat tel ik het aantal urinoirs dat ik over moet slaan omdat de inhoud geel is of de randen smerig zijn. Moet ik een grote boodschap dan tel ik het aantal open deuren plus het aantal deuren dat ik weer sluit omdat de kleur bruin me niet aan staat. Ondanks de verwoede pogingen van het schoonmaakbedrijf kom ik in de loop van de dag toch uit op een cijfer 4.
Hoe kunnen we dit doorbreken? Laat ik mezelf maar als voorbeeld nemen. Ik laat het toilet niet smeriger achter dan ik het aantref. De pleeborstel wordt gebruikt (indien nodig). Als ik het urinoir gebruik dan spoel ik ook eventuele buururinoirs door. Deuren die open staan geef ik een duw. Maar deurdrangers of vliegen-in-de-pot zodat de heren kunnen richten zouden ook kunnen helpen. En jazeker, ik was mijn handen. Ten slotte kunnen we er altijd nog een sport van maken, luister hier maar.
Dus dames wees voorbereid op het ergste mocht u een verkeerde deur inlopen. En peins er niet over om het herentoilet binnen te lopen indien er weer een lange rij voor de damestoiletten staat. Mocht iemand tips hebben om dit te verbeteren dan houd ik mij aanbevolen.
PS Om even te relativeren kan ik nog even mijn ervaring van vorige week noemen. Kunt u zich voorstellen hoe de toiletten er uit zien van een camping waar veel kinderen zijn en die éénmaal daags worden schoongemaakt? Nou ik wel! En dan valt het allemaal nog wel mee op het werk ;-)
Wel dames ik kan u zeggen dat, bij 'ons' kerels het toilet een puinhoop is. Bijna standaard is dat niet of nauwelijks doorgetrokken wordt zodat de pisbakken (in de vorige alinea nog urinoirs) een gele inhoud hebben ('s morgen iets donkerder dan in de middag) en er dikwijls diverse schaamharen (en andere ongedefinieerde dingen) op het mooie witte porselein liggen. De closetpotten vertonen remsporen in allerlei bruine kleurnuances (ondanks de standaard pleeborstel waarmee ieder toilet uitgerust is). Daar komt bij dat sommige mannen moeite schijnen te hebben met het sluiten van een deur. Dus bij voorkeur laten 'we' de deur open nadat we de bruine beer verzopen hebben. Wel zo prettig dan kunnen andere toiletbezoekers ook genieten van de 'eau de toilette' (ik vroeg me al af waar deze naam vandaan kwam). Hoe zouden de heren dit thuis doen?
Ik heb er eens op gelet en gemiddeld staan er zo'n 4 deuren open. Daar ga ik dus niet naar binnen! Ik geef de toiletten een cijfer, hoe hoger hoe slechter. Moet ik een kleine boodschap dat tel ik het aantal urinoirs dat ik over moet slaan omdat de inhoud geel is of de randen smerig zijn. Moet ik een grote boodschap dan tel ik het aantal open deuren plus het aantal deuren dat ik weer sluit omdat de kleur bruin me niet aan staat. Ondanks de verwoede pogingen van het schoonmaakbedrijf kom ik in de loop van de dag toch uit op een cijfer 4.
Hoe kunnen we dit doorbreken? Laat ik mezelf maar als voorbeeld nemen. Ik laat het toilet niet smeriger achter dan ik het aantref. De pleeborstel wordt gebruikt (indien nodig). Als ik het urinoir gebruik dan spoel ik ook eventuele buururinoirs door. Deuren die open staan geef ik een duw. Maar deurdrangers of vliegen-in-de-pot zodat de heren kunnen richten zouden ook kunnen helpen. En jazeker, ik was mijn handen. Ten slotte kunnen we er altijd nog een sport van maken, luister hier maar.
Dus dames wees voorbereid op het ergste mocht u een verkeerde deur inlopen. En peins er niet over om het herentoilet binnen te lopen indien er weer een lange rij voor de damestoiletten staat. Mocht iemand tips hebben om dit te verbeteren dan houd ik mij aanbevolen.
PS Om even te relativeren kan ik nog even mijn ervaring van vorige week noemen. Kunt u zich voorstellen hoe de toiletten er uit zien van een camping waar veel kinderen zijn en die éénmaal daags worden schoongemaakt? Nou ik wel! En dan valt het allemaal nog wel mee op het werk ;-)
maandag 22 augustus 2011
Knijp en piep
Nieuwsbericht: Een ongebruikelijk groot aantal bewoners van een niet nader genoemd Grieks eiland, is op papier blind. De autoriteiten, die onder druk staan om alle uitgaven kritisch tegen het licht te houden, onderzoeken of dat wel klopt. Volgens dagblad Ethnos genieten meer dan 600 van de 30.000 bewoners van het eiland een uitkering voor blinden....Vooral de enorme uitgaven aan sociale zekerheid liggen onder een vergrootglas. Daarbij bleek eerder al dat de overheid jarenlang pensioenen heeft uitgekeerd aan mensen die allang dood waren.
Mooi hè? Zo zie ik het graag, een bevolking die zijn overheid scherp houdt en de regels toetst. Regels zijn er immers om getoetst te worden. Veel regeltjes worden maar opgesteld zonder dat nagedacht wordt over de toetsbaarheid. Dat levert dan rare controles op die behalve dat ze veel geld kosten en emoties oproepen ook (schijnbaar) willekeurig worden uitgevoerd door mensen met rare beroepen. Je zult je kind maar moeten zeggen: "Papa controleert of mensen honden hebben." (hondenbelasting) of "Papa gluurt bij mensen door de ramen om te kijken of ze er echt wonen." (recreatiewoning). Zielig toch!
Voor kijk- en luistergeld hebben ze het, enige jaren geleden, beter opgelost: geen controles meer aan huis maar - omdat toch iedereen een TV en/of radio is huis heeft - gewoon fiscaal verrekenen. Dat kunnen ze dan toch ook doen bij honden door extra belasting te heffen op hondenvoedsel (of nog algemener dierenvoedsel). En als we toch bezig zijn laten we de wegenbelasting ook maar aanschaffen en dit verrekenen op de brandstofprijzen (dan betalen de buitenlandse bezoekers ook mee aan het onderhoud van de wegen).
Ik vind het de plicht van iedere burger om de regels te toetsen! Neem een voorbeeld aan de Grieken. Ik kan me voorstellen hoe dat zo gekomen is, iemand maakt een foutje bij het invullen van een formulier en kruist toevallig aan dat hij blind is. Tot zijn verbazing krijgt hij maandelijks hiervoor een hogere uitkering dan zijn kameraden (waarover uiteraard ruimschoots over gediscussieerd wordt in de plaatselijke taveerne). Men zal de kat uit de boom kijken maar wanneer dit jaren lang goed gaat zonder dat er enige sprake van controle is zullen nummer 2, 3 tot 590 ook geleidelijk volgen (laten we aannemen dat er inderdaad 10 blinden zijn).
Een goede vriend van mij had dit systeem al lang door. Hij had er zelfs een naam voor: "Knijp en piep". Stel je voor, je pakt iemand bij de arm en begint te knijpen. Op een gegeven moment roept die iemand 'auw'. Je stopt met knijpen en laat zelfs iets los. Dit handhaaf je enige ogenblikken zodat 'iemand' kan wennen aan de situatie en vervolgens begin je weer te knijpen. Je zult nu veel verder kunnen knijpen voordat er weer 'auw' geroepen wordt. Dit herhaald zich enige malen je zult verbaasd zijn hier hard je uiteindelijk kunt knijpen ten opzichte van de beginsituatie. Zie hier het 'knijp en piep' mechanisme.
Ik roep iedereen op zich dit mechanisme eigen te maken. Pas het toe! Toets de regels! Verbaas je er over hoever je kunt 'knijpen' zonder dat iemand 'piept'.
Mooi hè? Zo zie ik het graag, een bevolking die zijn overheid scherp houdt en de regels toetst. Regels zijn er immers om getoetst te worden. Veel regeltjes worden maar opgesteld zonder dat nagedacht wordt over de toetsbaarheid. Dat levert dan rare controles op die behalve dat ze veel geld kosten en emoties oproepen ook (schijnbaar) willekeurig worden uitgevoerd door mensen met rare beroepen. Je zult je kind maar moeten zeggen: "Papa controleert of mensen honden hebben." (hondenbelasting) of "Papa gluurt bij mensen door de ramen om te kijken of ze er echt wonen." (recreatiewoning). Zielig toch!
Voor kijk- en luistergeld hebben ze het, enige jaren geleden, beter opgelost: geen controles meer aan huis maar - omdat toch iedereen een TV en/of radio is huis heeft - gewoon fiscaal verrekenen. Dat kunnen ze dan toch ook doen bij honden door extra belasting te heffen op hondenvoedsel (of nog algemener dierenvoedsel). En als we toch bezig zijn laten we de wegenbelasting ook maar aanschaffen en dit verrekenen op de brandstofprijzen (dan betalen de buitenlandse bezoekers ook mee aan het onderhoud van de wegen).
Ik vind het de plicht van iedere burger om de regels te toetsen! Neem een voorbeeld aan de Grieken. Ik kan me voorstellen hoe dat zo gekomen is, iemand maakt een foutje bij het invullen van een formulier en kruist toevallig aan dat hij blind is. Tot zijn verbazing krijgt hij maandelijks hiervoor een hogere uitkering dan zijn kameraden (waarover uiteraard ruimschoots over gediscussieerd wordt in de plaatselijke taveerne). Men zal de kat uit de boom kijken maar wanneer dit jaren lang goed gaat zonder dat er enige sprake van controle is zullen nummer 2, 3 tot 590 ook geleidelijk volgen (laten we aannemen dat er inderdaad 10 blinden zijn).
Een goede vriend van mij had dit systeem al lang door. Hij had er zelfs een naam voor: "Knijp en piep". Stel je voor, je pakt iemand bij de arm en begint te knijpen. Op een gegeven moment roept die iemand 'auw'. Je stopt met knijpen en laat zelfs iets los. Dit handhaaf je enige ogenblikken zodat 'iemand' kan wennen aan de situatie en vervolgens begin je weer te knijpen. Je zult nu veel verder kunnen knijpen voordat er weer 'auw' geroepen wordt. Dit herhaald zich enige malen je zult verbaasd zijn hier hard je uiteindelijk kunt knijpen ten opzichte van de beginsituatie. Zie hier het 'knijp en piep' mechanisme.
Ik roep iedereen op zich dit mechanisme eigen te maken. Pas het toe! Toets de regels! Verbaas je er over hoever je kunt 'knijpen' zonder dat iemand 'piept'.
zondag 21 augustus 2011
Achtervolgen
Afgelopen vrijdag kwamen we terug uit een korte vakantie in België. Een heel gepuzzel om thuis te komen omdat er veel files stonden na aanleiding van een achtervolging uitgelopen was op een dodelijk ongeluk waarbij twee doden vielen.
Het nieuwsbericht "Een ongeluk op de snelweg A2 (Utrecht - Eindhoven) ter hoogte van Deil heeft twee mensen het leven gekost. Dat gebeurde na een achtervolging door de politie. Een derde raakte zeer ernstig gewond." De aanleiding voor dit alles was "Agenten in een surveillancewagen zagen de hardrijder op de A2 richting Den Bosch. De man haalde in via de vluchtstrook, passeerde rechts en botste aan de linkerkant van de weg meermalen tegen de vangrail. Hij reageerde niet op een stopteken, waarna de agenten achter hem aan gingen." Nou lijkt me als je iemand die al hard rijdt nog harder en onbenulliger wil laten rijden, je hem met gillende sirenes moet gaan achtervolgen. Slim!
Is het nog wel van deze tijd om dit soort achtervolgingen te houden op onze volle snelwegen? Is het niet slimmer om gegevens over de auto/bestuurder door te geven en deze op te wachten als deze uitgeraasd is? Of de tank leeg is.
Het nieuwsbericht "Een ongeluk op de snelweg A2 (Utrecht - Eindhoven) ter hoogte van Deil heeft twee mensen het leven gekost. Dat gebeurde na een achtervolging door de politie. Een derde raakte zeer ernstig gewond." De aanleiding voor dit alles was "Agenten in een surveillancewagen zagen de hardrijder op de A2 richting Den Bosch. De man haalde in via de vluchtstrook, passeerde rechts en botste aan de linkerkant van de weg meermalen tegen de vangrail. Hij reageerde niet op een stopteken, waarna de agenten achter hem aan gingen." Nou lijkt me als je iemand die al hard rijdt nog harder en onbenulliger wil laten rijden, je hem met gillende sirenes moet gaan achtervolgen. Slim!
Is het nog wel van deze tijd om dit soort achtervolgingen te houden op onze volle snelwegen? Is het niet slimmer om gegevens over de auto/bestuurder door te geven en deze op te wachten als deze uitgeraasd is? Of de tank leeg is.
Even voorstellen ....
Mijn hele studerende en werkende leven heb ik - net als iedereen - discussies met collega's, vrienden en naaste familie over vanallesennogwat. Vaak lopen de emoties op (met name als de onderwerpen dichter bij het hart komen ;-) En vaak komt het neer op zoals Cor van der Laak zo treffend zei - 'van die dingen ja, van die dingen'. En zoals van Kooten en de Bie later nog treffender in 'Keek op de Week' aan de kaak wisten te stellen. In mijn blog wil ik 'van die dingen ja, van die dingen' - alledaagse zaken die we voor vanzelfsprekend aannemen maar zijn ze dat ook als je er anders naar kijkt - eens belichten.
Je zou het als de stukje van Youp kunnen zien. Heel vermakelijk maar als je hier te veel van leest dan vraag je je onvermijdelijk af wat je dan wel mag volgens Youp ....Ik zou dergelijke stukjes willen schrijven maar met een oplossing (niet alleen maar dat negatieve). Laten we eens werken aan de oplossingen.
Goed, je weet ondertussen wat mijn bedoeling is met deze blog. Rest mij nog de voorstelronde te doen (en meteen het eerste onderwerp maar aan te snijden).
Ik ben een midlife crisis gepasseerde man die (tot zijn grote schrik) al mid veertig is en aangesproken wordt met 'meneer'. Ik werk bij een grote firma in het oosten van het land en verdien mijn salaris in een 40 urige werkweek. Van dit salaris betaal ik beestachtig veel aan belasting en allerlei sociale premies en van het bedrag dat ik netto overhoud maak ik de helft over aan alimentatie (waarvan ik overigens een deel kan declareren aan de belasting). Wat ik besluit uit te geven van de andere netto-helft betaal ik 20% belasting (BTW).
Vergis je niet, ik vind het prima om belasting, alimentatie, etc te betalen maar ik maak me een beetje bezorgd over hoe dit land leeft. Men gooit het geld met bakken het kanaal in en in de tussentijd staat 'de bezuiniging' hoog op de politieke agenda. Er wordt al aangekondigd dat de troonrede een negatieve tendens zal hebben. Akkoord, we moeten besparen. Maar laten we dan wat creatiever worden dan de standaard besparingen die we tot nu toe kunnen bedenken.
Nederland wordt opgevoed met postbus 51 boodschappen als 'ga geen schulden aan', 'spaar', 'denk aan uw toekomst', 'kijk uit met beleggingen', 'kijk uit met vuurwerk, 'kijk uit in het verkeer', 'kijk uit bij het oversteken' en 'kijk uit met festivals' kunnen we volgende week verwachten. Behalve dat het belerend is had ik hierbij een zekere voorbeeldfunctie verwacht van het land zelf. Hoe gaat Nederland (als land) om met de eerste vier punten (schulden, spaar, toekomst, beleggingen)? Misschien moeten we als land eens een stap op de plaats maken, teruggaan naar 'wat willen we nu eigenlijk?' en dan eens gaan kijken naar 'wat kunnen we eigenlijk?' We zijn (zoals ik het noem) hysterisch gegroeid naar een ontzettend complexe maatschappij waarin de gemiddelde Nederlander de weg allang kwijt is (ik tenminste wel).
Tot zover de voorstellingsronde. Mocht je commentaar hebben reageer gerust. Ik ben reuze benieuwd naar andere meningen op dit vlak.
Je zou het als de stukje van Youp kunnen zien. Heel vermakelijk maar als je hier te veel van leest dan vraag je je onvermijdelijk af wat je dan wel mag volgens Youp ....Ik zou dergelijke stukjes willen schrijven maar met een oplossing (niet alleen maar dat negatieve). Laten we eens werken aan de oplossingen.
Goed, je weet ondertussen wat mijn bedoeling is met deze blog. Rest mij nog de voorstelronde te doen (en meteen het eerste onderwerp maar aan te snijden).
Ik ben een midlife crisis gepasseerde man die (tot zijn grote schrik) al mid veertig is en aangesproken wordt met 'meneer'. Ik werk bij een grote firma in het oosten van het land en verdien mijn salaris in een 40 urige werkweek. Van dit salaris betaal ik beestachtig veel aan belasting en allerlei sociale premies en van het bedrag dat ik netto overhoud maak ik de helft over aan alimentatie (waarvan ik overigens een deel kan declareren aan de belasting). Wat ik besluit uit te geven van de andere netto-helft betaal ik 20% belasting (BTW).
Vergis je niet, ik vind het prima om belasting, alimentatie, etc te betalen maar ik maak me een beetje bezorgd over hoe dit land leeft. Men gooit het geld met bakken het kanaal in en in de tussentijd staat 'de bezuiniging' hoog op de politieke agenda. Er wordt al aangekondigd dat de troonrede een negatieve tendens zal hebben. Akkoord, we moeten besparen. Maar laten we dan wat creatiever worden dan de standaard besparingen die we tot nu toe kunnen bedenken.
Nederland wordt opgevoed met postbus 51 boodschappen als 'ga geen schulden aan', 'spaar', 'denk aan uw toekomst', 'kijk uit met beleggingen', 'kijk uit met vuurwerk, 'kijk uit in het verkeer', 'kijk uit bij het oversteken' en 'kijk uit met festivals' kunnen we volgende week verwachten. Behalve dat het belerend is had ik hierbij een zekere voorbeeldfunctie verwacht van het land zelf. Hoe gaat Nederland (als land) om met de eerste vier punten (schulden, spaar, toekomst, beleggingen)? Misschien moeten we als land eens een stap op de plaats maken, teruggaan naar 'wat willen we nu eigenlijk?' en dan eens gaan kijken naar 'wat kunnen we eigenlijk?' We zijn (zoals ik het noem) hysterisch gegroeid naar een ontzettend complexe maatschappij waarin de gemiddelde Nederlander de weg allang kwijt is (ik tenminste wel).
Tot zover de voorstellingsronde. Mocht je commentaar hebben reageer gerust. Ik ben reuze benieuwd naar andere meningen op dit vlak.
Abonneren op:
Posts (Atom)